Ομιλητής: Μάριος-Αθανάσιος Μαρσέλος, ιατρός φαρμακολόγος, ομότιμος καθηγητής, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
Συζητητής:
Αθανάσιος Διαμαντόπουλος, νεφρολόγος, αρχαιολόγος, ομότιμος καθηγητής
Ιατρικής, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Το Δημοτικό Νοσοκομείο Αθηνών «Ελπίς» (επί της οδού Ακαδημίας, όπου σήμερα στεγάζεται το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου) άρχισε να κτίζεται επί βασιλείας Όθωνος. Το κεντρικό τμήμα ολοκληρώθηκε το 1842, μέσω της ενίσχυσης από εράνους και δωρεές του βασιλιά Λουδοβίκου της Βαυαρίας (πατέρα του Όθωνα), της Δούκισσας της Πλακεντίας και πολλών άλλων Ελλήνων. Τα σχέδια ήταν των Γερμανών αρχιτεκτόνων Φ. Στάουφερτ και Ε. Σάουμπερτ, αλλά την ανέγερση ανέλαβε ο Δανός αρχιτέκτονας Κρίστιαν Χάνσεν, προβαίνοντας σε κάποιες επιπλέον τροποποιήσεις. Λειτούργησε ως Δημοτικό Νοσοκομείο «Ελπίς» από το 1842 μέχρι το 1971.
Στην αρχική φάση της λειτουργίας του δεν υπήρχαν έτοιμα βιομηχανοποιημένα φάρμακα. Κάθε νοσοκομείο είχε δικό του Φαρμακείο, το οποίο κάλυπτε τις θεραπευτικές ανάγκες των ασθενών, παρασκευάζοντας φάρμακα με βάση τις συνταγές των ιατρών. Όπως και στα ιδιωτικά φαρμακεία, υπήρχε παρακαταθήκη περίπου 200 φαρμακοδοχείων με τις απαραίτητες πρώτες ύλες που συνήθως αρκούσαν για την εκτέλεση των συνταγών. Τα φαρμακοδοχεία ήταν τοποθετημένα σε βιτρίνες και αποτελούσαν τη «βαζαρία» του Φαρμακείου.
Με αφορμή τρία πορσελάνινα βάζα του 19ου αι., τα οποία προέρχονται από το Φαρμακείο του Δημοτικού Νοσοκομείου Αθηνών, θα γίνει ιστορική αναδρομή στην εξέλιξη των φαρμακοδοχείων, ως χρηστικών αντικειμένων αλλά και ως καλλιτεχνικών δημιουργημάτων.
Τα σεμινάρια πραγματοποιούνται στο Ιστορικό Αρχείο του Ε.Κ.Π.Α., Σκουφά 45, Αθήνα
Για να συμμετάσχετε διαδικτυακά, ακολουθήστε τον σύνδεσμο:
https://uoa.webex.com/uoa/j.php?MTID=mfd3465e6825b303c9e7075d8f945a43a
